کورش که شخصیتی آزاد اندیش و عاری از پی دورزی(تعصب) بود , خدایان و ادیان سرزمین های شکست خورده را به رسمیت شناخت , همگان را در اجرای رسومات دینیشان آزاد گذاشت, جاهای عبادت ان ها را در زیر پوشش کمکهای دولتی قرار داد و به این ترتیب دل های همه ی ملت های مغلوب را بسوی خودش جلب کرد.کوروش چنان مهربان بود که میتوان گفت چشم تاریخ تا آن هنگام چنان پادشاه پر مهر و شفقتی را به خود ندیده بودو ملت های مغلوب در برابر این همه مهر و بزرگواری چاره ای جز محبت او را نداشتند و دوستی او در دل همه اقوام تحت قرمانروائی ایران ریشه دواند.کورش با ایمان به سرزمین ایران , جهان گشائی را به هدف برقرار کردن آشتی و آسایش و برابری و از میان بردن ستم و نا درستی انجام میداد. هر کشوری را که گشود, فرمانروائیش را دوباره به همان حکومتگران پیشین داده بود و هرگز در تاریخ نیامده که به دینی از کشور های فتح شده بی احترامی کرده باشد (ولی بعضی از فرمانروایان کشور گشا مانند چنگیز مغول همه جارا به اتش میکشیدند )تا از نظر سرزمین خود را با دادگری اداره کنند. در هیچ جا به عبادت گاه ها و متولیان امور دینی ملل مغلوب آسیب وارد نکردببخشید که از لحاظ علمی بار فنی اش کم بود دفعه بعد در بعدی تاریخچه کوروش جبران میکنم داستان هاي جالب...